Het is droog! Aan de horizon zijn wat stukjes blauw te zien. Ons ontbijt is nog best vorstelijk met cocoa puffs voor de kinderen, Robbert geniet van de gebakken rijst van gisteren en verder is er (nu nog) vers brood met verschillende soorten beleg en een grote bak bosbessen. Het zonnetje komt voorzichtig tevoorschijn.
We hebben inmiddels begrepen, dat er bij Hrafntinnuskur nog sneeuw ligt. Er naar toe rijden is dus niet echt aan te raden, laat staan kamperen. Bij de warden van Hólaskjol vragen we of we de komende nacht nog een keertje kunnen blijven slapen. Dat kan gelukkig! Gisteren zijn er wat spullen nat geworden, dus we hebben het zeil op de auto open gelegd. Op mijn kruk met een kopje koffie in de zon voel ik mij de koning te rijk. Ik weet weer waarom ik vanaf mijn eerste minuut op IJsland verliefd ben op dit land. Het komt bij mij binnen. Het geeft energie terug en het inspireert. Mijn hersenen waren voor de reis enigszins vastgelopen. De olie was op en de radertjes liepen vast. IJsland is mijn olie en zorgt voor ruimte in mijn hoofd.
Uit het niets begint het opeens hele dikke vette druppels te regenen en we haasten ons om de spullen van het dak in de auto te gooien. Het zeil is al te nat om alleen maar over de spullen heen te trekken. Het blijft IJsland, het weer kan zo snel omslaan.
De kinderen hebben de omgeving al een beetje verkend, maar komen ook snel aanrennen om te schuilen. Julius stelt voor om een kaartcompetitie te houden. Een goed idee! De laatste maanden is de family time er wel bij ingeschoten in ons drukke gezinsleven en gewoon lekker kaarten terwijl het buiten regent is gewoon super gezellig.
Wij weten al lang dat plannen op IJsland voortdurend aangepast moeten worden. Zo hebben we net onze lunchboterhammen, die Robbert ’s ochtends altijd smeert, al lekker bij ons hutje opgegeten en gaan daarna met de auto naar Elgjá en de Öfaerafoss. Deze stonden niet op de planning, maar wat een geweldig alternatief. De zon, de wolken, het zwarte zand en het lichtgevende groene mos in het door vulkanisch geweld gevormde landschap maken dat je eigenlijk voortdurend wilt stoppen om dit natuurschoon vast te leggen. Maar een foto haalt het bij lange na niet bij wat op beeld wordt vastgelegd. Eigenlijk is dat ook genoeg, was het niet dat we andere willen laten meegenieten.
We rijden ook naar Gásatindur…. ? Een hoogvlakte met uitzicht naar de Vatnajökull en de Myrdallsjökull. Dit 360 graden beeld valt op beeld niet samen te vatten.
We moeten best wat rivieren doorsteken en de Defender heeft daar echt geen problemen mee. Wel komen we een 2WD Camperbusje met toeristen tegen, die midden in de rivier zijn blijven steken. Hoe kun je zo dom zijn?! Waarschijnlijk moeten ze de hulpdienst bellen om los te komen. Wij zijn zo vriendelijk om een sleeptouw op te halen, maar als we terugkomen zijn ze al wel aan de overkant, eruit gesleept door een andere auto. Nu staan ze echter op een plek waar ze, zowel voor zich als achter zich een diepe rivier vinden. Als je met een 2WD camper in het hoogland bent, ben je al in overtreding, laat staan dat je er mee vast komt te zitten. Je betaalt een vette boete en moet zelf opdraaien voor de kosten van de hulpdiensten. We besluiten dat het niet ons probleem meer is en gaan naar ons hutje terug om in de zon buiten aan een picknicktafel te eten.
Achter Hólaskjol ligt een ‘hidden gem’ in de rivier Sydri Ófaefra, een grote waterval, die ook wel Litli Gullfoss genoemd wordt. Het is een klein wandelingetje meteen achter de hutjes omhoog en het uitzicht en de waterval in de basaltzuilen zijn sowieso de moeite waard. In de verte zie ik een grote kudde paarden en ruiters aankomen. Het blijken families uit Reykjavík te zijn, die 3x in de zomer hier naar toe komen voor een gezellig uitstapje. Het is opeens een komen en gaan van mensen, honden en paarden. Gezellig hoor. We zijn benieuwd wat de avond gaat brengen.
Het eten, lamskoteletten met aardappel-rodekoolpuree, is klaar. Eet smakelijk!
Het is een echt midzomernachtavond. Het is nu 12 uur en de lucht is nog helemaal licht met een mooie roze rand en geen wolk te bekennen. We hebben nog een keer een wandelingetje gemaakt naar de waterval hier direct achter de hutjes en we hebben spelletjes gespeeld. De tassen staan alweer redelijk ver ingepakt, zodat we morgen op tijd kunnen vertrekken.