za 15 juli: Nyidalur – Askja

We hebben in de hut goed geslapen. Het is verplicht stil tussen 24.00 en 07.00 uur. Op ‘onze’ zolder was het al stil rond elf uur en Felix was al om kwart voor tien out. Na een ontbijt met surmjolk, cocao puffs en banaan zijn we snel klaar om op pad te gaan. Ik heb zelf een heerlijke warme douche genomen. Wat een luxe is dat!

Dit was vandaag veruit de meest bizarre route die ik ooit op een dag gereden heb. Dan wel niet als chauffeur vandaag, maar als bijrijder. De route begon met een paar rivierdoorsteken met de gletsjer aan onze rechterkant. De zon doet hard zijn best door de wolken heen te komen. Er komen steeds meer stukken blauw aan de horizon. De weg is best redelijk en Robbert zegt nog: “Best lekker in vergelijking met gisteren.” Haha, vlak daarna beginnen de hobbels die steeds serieuzer worden. We willen vanaf Nýidalur naar Askja. Het plan was eigenlijk de Gaesavatnaleid te rijden, maar Robbert vraagt het even na bij de Ranger. Zij zegt dat deze weg nog dicht is, maar dat het eventueel wel zou moeten lukken met onze auto. Wel ligt er nog veel sneeuw, dus de route kan best wel eens een uur of 10 (of langer) duren en de kans dat je vast komt te zitten is groot.  Dat avontuur gaan we met 3 kinderen op de achterbank niet aan, dus we nemen de F910. deze oude weg gaat dwars door een ongelooflijk uitgestrekt lavaveld. Als je er tegen aankijkt geloof je niet dat je erdoorheen kunt rijden en als je achteruit kijkt, geloof je niet dat je er doorheen gereden bent. We hebben gefotografeerd en gefilmd om dit ongeloofwaardige duidelijk te kunnen maken. De Defender doet het toch echt schijnbaar moeiteloos: wat een bak! Af en toe geef ik een kreet, omdat ik een foto wil maken. Ofwel een roze bloemetjes in een verder levenloze omgeving, ofwel een stuk touwlava dat nu een stille getuige is van de ooit kolkende massa lava die dit bizarre landschap geschapen heeft. We rijden soms echt van paal naar paal om de route te kunnen bepalen, want de ‘weg’ is wel goed uitgezet. Op de Kjölur waren we verbaasd over het aantal fietsers dat we daar tegenkwamen, maar op deze route zijn we vooral verbaasd over het aantal eenzame wandelaars. Het waait hard en ze ploegen echt soms uren tegen de wind in door dit rauwe maanlandschap.

Halverwege zien we eindelijk de Askja in de verte, maar dat betekent dus niet dat we er al zijn. We hebben nu wel een ijkpunt. Nadat we dichterbij de Askja zijn gekomen wordt de weg langzaam meer een zandvlakte. Het waait hard, dus we doen snel alle roosters van de auto dicht, zodat we zo min mogelijk zand hoeven te happen. Het blijft een Defender, dus helemaal dicht is hij nooit…

Het is wel heerlijk om niet meer zo te hobbelen en alleen maar de gele paaltjes door het zand te volgen. We hebben door de Warden (beheerder) van Nýidalur al laten bellen naar de hut bij Askja om 5 bedden te reserveren. Aankomen bij de hut betrekken we dan ook onze eigen 6-persoonskamer. Alles heel basic voor een niet geringe prijs. Sinds vorig jaar zijn de prijzen echt enorm gestegen en de IJslandse Krone staat erg hoog. Toch verkiezen we de hut boven onze tentjes. Het is best een vermoeiende dag geweest en de warmte en het gemak van de hut is wel erg aantrekkelijk. Er wordt hier buiten zeker ook gekampeerd en het ziet er ook erg goed uit. Als we met zijn tweeën  waren geweest hadden we een tentje opgezet, maar als gezin is een warme avond en een comfortabele nacht ook wel lekker. Het is de bedoeling dat we hier twee nachten slapen. Morgen besluiten we of we dat ook daadwerkelijk gaan doen. Rob en ik genieten buiten in het zonnetje van een glas gin-tonic, de kinderen zijn op hun bedden neergestreken.

Het is wel druk in de hut. Ik vond het leuker bij Nýidalur. De kinderen vinden de drukte hier juist wel gezellig. We hebben nog pasta bolognese over van gisteren, dus het eten is een makkelijke klus. Na het eten gaan we nog naar de Víti, de kleine warme krater binnen in de grote Askja krater. Een klein stukje rijden naar een parkeerplaats en dan is het 5 km heen en 5 km terug: een goeie avondwandeling. We moeten hele stukken door smeltende sneeuwvlaktes en de waterdichtheid van onze bergschoenen wordt even goed op de proef gesteld. De afdaling in de Víti is stijl en glibberig. We gaan met zijn allen zwemmen. Dat is toch wel een bijzondere belevenis met zijn vijven. Het eruit komen en snel aankleden in de kou valt best een beetje tegen, maar het was het zeker waard. In de auto terug naar de hut maken we nog een paar mooie foto’s van de uitgestrekte vlakte en de prachtig in de avondzon goed zichtbare Herdubreid. Terug in de hut drinken we snel nog een kop thee, maar gaan snel slapen. Het was eigenlijk best een enerverende dag.

 

2 gedachten over “za 15 juli: Nyidalur – Askja”

  1. Oh wat mooi Askja en omgeving, ik ben wel een beetje jaloers op jullie 🙂 Helaas was de route vorige maand nog gesloten.

    1. Wat jammer! Het was echt een bijzondere ervaring. Eigenlijk was het nu nog weer veel te kort. Je kunt er zoveel mooie wandelingen maken. We moeten gewoon weer terugkomen.. Morgen beginne we met de huttentocht in het oosten. De weersvooruitzichten zijn goed, maar dat kan op IJsland snel veranderen. Hopelijk gaat de regenkleding voor niets mee.
      Groetjes,
      Barbara

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *