di 18 juli: Egilsstaðir – Eyjólfsstaðir

Vandaag komt Stijn! Misschien kun je je herinneren, dat ik vertelde over mijn reisziekte. Ik word vroeg wakker en kan niet meer slapen, geplaagd door een enorm onrustig gevoel in mijn lijf. Eigenlijk heb ik veel te kort geslapen, maar de zon staat recht op ons huisje en het voelt helemaal niet als 07:00 in de ochtend, maar eerder als 11:00 uur. Ik app naar Stijn en die blijkt net in de trein te zitten naar Schiphol. Ik heb gewoon last van plaatsvervangende reisziekte… Je kind blijft een deel van jezelf en op dagen als deze voel ik dat nog bijna lichamelijk, niks aan te doen. Het is geen straf om op de veranda buiten in het zonnetjes met een kopje thee te zitten en mijn boek te lezen. Ik lees een boek dat ik van mijn moeder voor de reis heb gekregen. Het is van Laura Broekhuysen ‘Winter-IJsland, mijn eerste jaar in een verlaten fjord.’ Ik vind het geweldig! Haar schrijfstijl is prachtig en hoe kan het anders zo passend bij deze reis. Ik heb eigenlijk voortdurend zin om stukjes te quoten, dat zal ik niet doen, maar één stuk kan ik gewoon niet laten. Na de winter wordt het langzaam zomer:

“Er staat een hoge wind die we aan de grond niet voelen. Ons kind gooit haar blauwe vlieger de lucht in als een pootloze zwaluw, hopend dat hij zijn vleugels zal spreiden. Ze slingert hem de warmte uit, de winter tegemoet, die boven onze zomer een kortstondige siësta houdt. De kou is nooit ver. Hij hangt nog in de bergtoppen, vlekken oude sneeuw lichten op in onze ooghoeken. Het is een zomer met zandloper.”

Rond 09:00 zijn ook de anderen wakker en gaan we ontbijten. Het voetbalveldje waar we drie jaar geleden veel hebben gevoetbald is niet gemaaid, dus dat is geen optie deze keer. De voorbereidingen voor de trekking moeten nu sowieso voltooid worden. De tassen zijn inmiddels helemaal omgepakt, rugzakken klaargemaakt, eten voor vier dagen ingekocht en verdeeld over de rugzakken. Langzaam maar zeker krijgt het echt vorm. We hebben er allemaal best zin in en vinden ook een beetje spannend. Zo iets hebben tenslotte nog nooit eerder op deze manier gedaan. We eten nog een ijsje en gaan naar ons onderkomen voor de komende nacht. De dag gaat zo lekker snel voorbij. Stijn is inmiddels geland op IJsland en heeft een paar uur alleen in Reykjavík voordat hij naar Egilsstadir vliegt. Toen hij 11 was heeft hij dit stuk al een keer eerder alleen gevlogen, dus dat zal nu met 18 jaar ook wel lukken.

Of we bereik hebben om te kunnen bloggen de komende dagen is nog een verrassing, daarom hebben we net besloten dat we de computer niet meenemen, dat scheelt weer in gewicht. Misschien kunnen we wel wat Facebook berichten plaatsen met onze telefoons. Na de trekking heb ik genoeg tijd om het blog bij te werken.

Het is tijd om Stijn te gaan halen. Daarna nog snel een cheese burger met frites bij het N1 tankstation en allemaal snel slapen. Morgen is meteen een lange wandeldag.  Tot over een paar dagen!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *