Vandaag wordt er weer lang uitgeslapen. Hoe je het went of keert, de kinderen hebben toch hun uren slaap nodig. Vandaag is zo’n typische dag zonder plannen. Eigenlijk wil ik best wat dingen gaan doen, maar weet ook niet precies wat. Na het ontbijt en gerommel in het huisje gaan we op pad met in ieder geval de zwemspullen bij ons. Het enthousiasme druipt er niet vanaf… Hmm, toch maar even naar de Hraunfossar en de Barnafoss, die beide lekker bruin zijn in plaats van turquoise blauw. Een beetje tekenend voor de sfeer in de auto. Door het slechte weer in het binnenland (harde wind en regen) is de rivier helemaal troebel en zal het zeker een paar dagen duren voordat de watervallen hun anders zo stralend blauwe kleur terug hebben. We gaan nog even door haar Husafell en bekijken daar de camping en ik haal wat spullen bij het informatiecentrum, maar we besluiten toch gewoon terug naar het huisje te gaan. Soms is wéér een actieve dag gewoon geen goed plan, zeker als je niet een duidelijk vormgegeven plan hebt en zeker niet met vier pubers! Hoewel, ik moet eerlijkheidshalve zeggen, dat Stijn niet echt meer tot de pubers behoort. Wat ook meespeelt is, dat we een beetje balen van sommige toeristen bij de watervallen. Om het lavaveld te beschermen zijn er touwen gespannen. Helaas is er toch een groepje dat er gewoon overheen stapt (zie foto hierboven) en als één schaap over de dam is dan…
IJsland heeft het zwaar met het beschermen van zijn natuur. Deze week is het Jökulsárlón dan ook tot beschermd natuurgebied verklaard om er voor te zorgen dat ze maatregelen kunnen nemen tegen mensen die zich niet weten te gedragen. Het is triest dat veel mensen niet snappen of willen snappen dat je de natuur met respect moet behandelen. Moeten er dan overal rangers komen, om mensen in de gaten te houden?
Weer ‘thuis’ hou ik me maar alvast bezig met het uitzoeken van de bagage en doe nog een klein wasje. Morgen willen we tenslotte nog een dag echt op pad gaan en daarna vertrekken we alweer naar Reykjavík. Het einde van de vakantie komt langzaam in zicht. In Reykjavík hebben we zeker niet meer alle spullen nodig. Wat me opvalt, is dat we de regenkleding nog nauwelijks hebben gebruikt. Voor Reykjavík ziet het er ook best goed uit op de laatste dag na, maar op IJsland weet je het nooit. Het blijft altijd een hele organisatie met al die verschillende soorten kleding voor zes mensen (thermokleding, regenkleding, warme truien, bergschoenen, zwemspullen, etc.). Eigenlijk heb ik het best goed onder controle op één ding na. Dat was stiekem vandaag ook de reden van het grondig uitzoeken van alle spullen. Ik kan namelijk Stijns bril niet meer vinden. Hij heeft hem eergisteren aan mij gegeven toen hij zijn lenzen had ingedaan. Ik heb overal gezocht, maar helaas! Stijn is minder rouwig, hij wil al een tijdje een nieuwe bril. Desalniettemin baal ik er ontzettend van en pijnig mijn hersenen waar het mis is gegaan. Intussen staan er zes tasjes met kleding klaar, is er een rugzak gevuld met alles wat we niet meer nodig hebben en wat vuile was en kunnen we als het goed is overmorgen zonder veel gedoe naar Reykjavík vertrekken.